Budynek Muzeum Historii Żydów Polskich jest zlokalizowany w rejonie ulic w rejonie ulic Mordechaja Anielewicza, Zamenhofa i Józefa Lewartowskiego w Warszawie. W chwili obecnej zakończono główne prace żelbetowe w całym budynku. Wykonano strop żelbetowy nad ostatnią kondygnacją – ok. 50% całości zadaszenia. Obecnie prowadzone są końcowe prace nad konstrukcją stalową dachu w części audytorium oraz pomiędzy ścianami krzywoliniowymi jak również nad częścią biurową od strony południowej. Obecnie trwają również prace murarskie nad ściankami działowymi muzeum.
Jeden z ważniejszych elementów konstrukcyjnych i estetycznych budynku to dwie ściany krzywoliniowe, obecnie przeprowadzono prace montażowe konstrukcji stalowej oraz zabezpieczenia przeciwpożarowe konstrukcji, kontynuowane są prace nad okładziną ścian z betonu natryskowego (wygląd i kolorystyka ściany został zaakceptowany przez głównego projektanta). Prowadzone są również prace nad instalacjami wewnętrznymi elektrycznymi i sanitarnymi w budynku muzeum (np. trwa montaż tras kablowych, kanałów wentylacyjnych, instalacji wodno-kanalizacyjnych).
Obiekt ma 4 kondygnacje nadziemne i dwie kondygnacje podziemne. Na najniższej kondygnacji podziemnej została zlokalizowana powierzchnia wystawowa, a od strony ul. Lewartowskiego pomieszczenia o przeznaczeniu warsztatowo-magazynowym, sklepy i pomieszczenia techniczne. Na parterze budynku zlokalizowano hol wejściowy z zapleczem kasowym, restaurację z zapleczem kuchennym, powierzchnia wystaw czasowych, biblioteka, biura i pomieszczeniem ochrony. Od poziomu parteru budynek dzieli zadaszony pasaż (atrium). Z jednej strony do pasażu budynek został podzielony na 4 kondygnacje nadziemne, z których kondygnacje 2, 3 i 4 mają główne przeznaczenie biurowo-administracyjne. Po drugiej stronie pasażu powyżej parteru zostały zlokalizowane sale projekcyjne dla około 100 i 60 osób, audytorium z widownią dla około 460 osób, zaplecza sceny i inne pomieszczenia pomocnicze.
Budynek posiada prostą, minimalistyczną formę zbudowaną na kwadratowym rzucie o boku ok. 67m. Część podziemna wykracza obrysem poza część nadziemną. Ściany zewnętrzne zaprojektowano jako ściany kurtynowe szklone lub pełne z otworami okiennymi. Powłokę zewnętrzną fasady stanowi ażurowa struktura wykonana z pionowych paneli ze szkła drukowanego oraz perforowanych paneli metalowych. Obiekt został wkomponowany w otoczenie w sposób uwzględniający właściwe relacje z istniejącymi elementami ukształtowania urbanistycznego: względem otaczającej zabudowy, pomnika Bohaterów Getta, zieleni, istotnych elementów zagospodarowania. Od strony południowej przewidziano wjazd oraz parking dla zwiedzających z miejscami parkingowymi dla samochodów osobowych i autokarów. Na terenie przewidziano także ciągi piesze wzdłuż wschodniej i zachodniej granicy działki. Droga pożarowa prowadzi po nawierzchniach pieszo-jezdnych wzdłuż południowej i wschodniej ściany budynku. Projektowane ukształtowanie terenu jest zasadniczo płaskie z niewielkimi wyniesieniami od strony północnej. Na terenie wystąpią towarzyszące elementy zagospodarowania tj.: elementy małej architektury, oświetlenie terenu.
Zasadniczym elementem kompozycyjnym wnętrza budynku jest przestrzennie ukształtowany hol główny otwarty poprzez przeszklone ściany na plac pomnika Bohaterów Getta od strony wschodniej oraz na zieleń od strony zachodniej.
Projekt budynku został wyłoniony w drodze międzynarodowego konkursu architektonicznego przeprowadzonego w 2006 r. Pierwszą nagrodę realizacyjną w konkursie otrzymał projekt fińskiego biura Lahdelma & Mahlamaki.
Źródło: UM Warszawa